Ik lach nog en ik leef nog.

Na een korte nacht (wakker om half vijf ivm jetlag) was het tijd voor dag 1 school. busje om half acht en op naar Embassy Language School. Ik weet niet wie het heeft bedacht, maar ze noemen me hier de hele dag Maria Christina en met een beetje geluk gewoon Maria. Naja als ze daar gelukkig van worden, prima. Maar als ik thuis kom svp gewoon weer Mary bvd. Maar goed na wat fantastische toetsen, die zo makkelijk waren dat ik mn lach moest inhouden, was het tijd voor een rondje walmart met 'the new students'. Om drie uur kregen we de uitslag van de toestsen en daarna dacht ik, goh laat ik eens naar de Walmart gaan om boodschappen te doen. Eerst probeerde ik te pinnen maar Rabobank vindt het wel grappig om in te voeren dat je je bankpas moet activeren voor pinnen buiten de EU. (Dus bij deze, pap, mam help me :') ) In Walmart, brood, sapjes, bananen en een pak met 24 flesjes water. In mn karretje paste het wel.. vanaf Walmart naar de bus is zo'n 15 minuten lopen but it took me hours. Toen ik eindelijk in de bus zat scheurde mn oh zo natuurvriendelijke recyclebare paper bag en vlogen al mn 24 flesjes door de bus. Amerikanen zijn best aardig en hielpen me met alles op mn stoel te krijgen. Heel fijn. Maar er was nog een klein probleempje... IK HAD GEEN TAS MAAR WEL 24 LOSSE FLESJES. Tijd voor een uitdeel rondje in de bus. De rest heb ik in de prullebak gegooid want ik wist van ellende niet meer wat ik er mee aan moest. Toen ik bij m'n hotel aankwam en de bus uit stapte wenste de buschaufeur me nog wel een 'blessed day'. Wel aardig.

Nu is het tijd om op bed te chillen voor de tv en te genieten van mn spierpijn door al die zware boodschappen. Ik eet vanavond denk ik maar een gore boterham met hagelslag omdat ik iets wat moe ben en optijd naar bed ga. JA HAGELSLAG. Mee gekregen van mijn lieftallige bff MG.

xxx